اختلاف در زندگی اجتماعی و بین المللی ، اجتناب ناپذیر است ، باید تدبیری اندیشه شود تا اختلاف منجر به جنگ نشود ؛ به همین جهت ، در طول تاریخ ، صلح از آرمان های مقدس بشری بوده است ، چرا که جنگ همه سرمایه های مادی و معنوی جامعه و جهان را نابود می کند . در منشور سازمان ملل متحد علاوه برفصل هفتم ، مواد متعددی ناظر به حاکمیت اصل صلح در روابط بین الملل است . (مواد 1.2.11.12.15.23.24.26.33.37.39تا51. 52.54.73.76.84.99.106)

به رغم اقدامات انجام یافته ، هنوز بشر از ناامنی و بحران های منطقه ای و جهانی رنج می برد . در بررسی تداوم بحران در عرصه بین المللی ، می توان به شکافی عمیق میان نظریه و عمل تابعان حقوق بین الملل اشاره کرد . توجه به پیشینه کنفرانس ها و کنگره های بین المللی ، به ویژه جامعه ملل و سازمان ملل متحد و مروری بر مواد مندرج در میثاق و منشور و بررسی آن در مقام عمل ، به خوبی این امر را مبرهن می سازد (کاسسه،424،1370) و (ابراهیمی،232،1372)